2545 ได้รับงบประมาณปรับปรุง แก้ไข ระบบบำบัดน้ำเสีย จำนวน 1, 795, 950. -บาท 22 สิงหาคม 2545 สร้างอาคารเรือนพักญาติ จำนวน 2 หลัง เป็นเงิน 484, 000. -บาท โดยได้รับเงินบริจาคจากผู้มีจิตศรัทธา และหารายได้จากการจัดวิ่งกระนวนมินิมาราธอน ครั้งที่ 4 ปี พ. 2547 ได้รับงบประมาณปรับปรุงอาคารผู้ป่วยนอก ปี พ. 2550 มูลนิธิโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราช สาขากระนวน ซื้อที่ดินด้านข้างของโรงพยาบาลมอบ ให้โรงพยาบาล พื้นที่ 1 งาน 39 ตารางวา มูลค่า 305, 000. -บาท ปี พ. 2553 มูลนิธิโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราช ซื้อที่ดินมอบให้โรงพยาบาลพื้นที่ 3 งาน 28 ตารางวา มูลค่า 1, 500, 000. -บาท พื้นที่ เริ่มก่อตั้งมีพื้นที่ 17 ไร่ 2 งาน โดยการบริจาคของประชาชนในอำเภอกระนวน ต่อมาได้มีการจัดซื้อเพิ่มเติม ด้วยเงินบำรุงโรงพยาบาล และเงินบริจาค ปัจจุบันมีพื้นที่ 25 ไร่ 91 ตารางวา
2531 ปี พ. 2532 ได้รับจัดสรรงบประมาณสร้างตึกคลอดและตึกผ่าตัด ปี พ. 2534 ได้รับความอนุเคราะห์จากมูลนิธิชาวกระนวน (มูลนิธิโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราช สาขากระนวน) ซื้อรถพยาบาลให้ จำนวน 1 คัน มูลค่า 6 แสนบาท ปี พ. 2534-2536 ซื้อที่ดินเพิ่มโดยใช้เงินบำรุงโรงพยาบาลสมทบกับส่วนที่ขอบริจาคจากราชกรีฑาสโมสรและราชตฤณมัยสมาคม (ในพระบรมราชูปถัมภ์) จำนวน 3 ไร่ 2 งาน 67 ตารางวา เพื่อก่อสร้างอาคารบ้านพักเจ้าหน้าที่ ปี พ. 2537 ซื้อที่ดินเพิ่มโดยใช้เงินบำรุงโรงพยาบาล จำนวน 3 งาน 6 ตารางวา ปี พ. 2538 ได้รับจัดสรรงบประมาณสร้างตึกอุบัติเหตุ มูลค่า 19, 000, 000. -บาท มีโรงไฟฟ้าและจัดสร้างถนนคอนกรีตภายในโรงพยาบาล 3, 500 ตารางเมตร ปี พ. 2539 ได้รับงบประมาณสร้างตึกผู้ป่วย ขนาด 30 เตียง จำนวน 1 หลัง เพื่อยกฐานะเป็นโรงพยาบาล 90 เตียง รวมทั้งได้รับงบประมาณ สร้างโรงอาหาร โรงซักฟอก ห้องพักพยาบาลขนาด 20 ยูนิต บ้านพักระดับ5-6 จำนวน 1 หลัง และบ้านพักระดับ 7-8 จำนวน 1 หลัง 1 ธันวาคม 2540 เปิดให้บริการโรงพยาบาลขนาด 90 เตียง ปี พ. 2544 ได้รับงบประมาณสร้างอาคารส่งเสริมสุขภาพ จำนวน 1 หลัง เป็นเงิน 5, 661, 000. -บาท สร้างเสร็จสมบูรณ์เมื่อเดือนธันวาคม 2545 เปิดให้บริการ 1 กุมภาพันธ์ 2546 ปี พ.
ไม่ปลื้ม เตรียมให้สึก "ส. " ชนหมอกระต่าย พระอุปัชฌาย์เผยนาทีทำพิธีบวช
7 เมตร ชั้นที่ 1 คือฐานรากมีจำนวนฐานททั้งหมด 105 ฐาน มีเสาขึ้นจากฐานทั้งหมด 144 ต้น ส่วนฐานที่เป็นองค์พระธาตุมีลักษณะกลม มีเสาทั้งหมด 16 ต้น ชั้นที่ 1 มีพื้นทางเดินโดยรอบ และมีซุ้มประตูลายปูนปั้น 4 ประตูประจำทิศ ผนังประดับด้วยกระเบื้องด่านเกวียนศิลปะของ ภาคอีสาน พื้นปูด้วยกระเบื้องเซรามิก 6 เหลี่ยม ผนังทั่วไปทำด้วยหินล้าง ชั้นที่ 2 สูงจากชั้นที่หนึ่ง 5. 00 เมตร โครงสร้างมีเสาทั้งหมด 86 ต้น มีพื้นที่โดยรอบ สำหรับก่อสร้างเจดีย์องค์เล็กประจำทิศเหนือ ทั้ง 4 และพระพุทธรูปประจำซุ้ม 4 องค์ ผนังประกอบด้วยปูนปั้นเป็นรูปเสามีบัวเหนือเสา พื้นปูด้วยกระเบื้องเซรามิก 6 เหลี่ยม ผนังทั่วไป ทำด้วยหินล้างและประดับกระเบื้องด่านเกวียน ชั้นที่ 3 สูงจากชั้นที่สอง 4. 80 เมตร โครงสร้างมีเสาทั้งหมด 44 ต้น มีพื้นโดยรอบ สำหรับก่อสร้างเจดีย์องค์เล็กประจำทิศเฉียง 4 องค์ เช่นเดียวกับชั้นที่ 2 พื้นปูด้วยกระเบื้อง เซรามิก 6 เหลี่ยม ผนังทั่วไปทำด้วยหินล้าง ชั้นที่ 4 สูงจากชั้นที่สาม 1. 60 เมตร ประกอบด้วยฐาน 8 เหลี่ยม เป็นชั้นเริ่มต้นของ ตัวองค์พระธาตุ โครงสร้างประกอบด้วยเสาทั้งหมด 24 ต้น ผนังทั่วไปทำด้วยหินล้าง ชั้นที่ 5 สูงจากชั้นที่สาม 1.
40 น. ผู้สื่อข่าวรายงานว่า พบตำรวจนอกเครื่องแบบจำนวน 2 นาย เดินเข้าไปบริเวณกุฏิ และสังเกตเห็นว่านายตำรวจหนึ่งนายถือถุงพลาสติกที่ภายในบรรจุเหมือนชุดสีขาว จากนั้นเวลา 12. 45 น. พระนรวิชญ์และพระพ่อ ออกมาจากกุฏิพร้อมนายตำรวจนอกเครื่องแบบจำนวน 2 นาย เดินประกบพาออกมา เพื่อเดินทางไปร่วมงานพระราชทานเพลิงศพหมอกระต่ายตามที่รายงานข่าวมาก่อนหน้านี้ โดยพระทั้ง 2 รูป เดินทางด้วยรถกระบะอีซูซุ สีบรอนซ์เงิน ทะเบียน 7กอ 7483 กรุงเทพมหานคร คันเดิม ซึ่งระหว่างเดินมาขึ้นรถคันดังกล่าว พระนรวิชญ์ได้ตอบคำถามผู้สื่อข่าว ยอมรับข้อหาที่ตร. แจ้งเพิ่มอีก 2 ข้อหา และหลังเสร็จจากงานพระราชทานเพลิงศพแล้ว จะกลับมาสึกที่วัดแห่งนี้อีกครั้ง และจะยังคงนุ่งขาวห่มขาวปฏิบัติธรรมต่อไป นอกจากนี้ ผู้สื่อข่าวได้ถามเพิ่มเติมว่า ได้ไปตรวจตาที่รพ. ตำรวจจริงหรือไม่ พระนรวิชญ์ตอบว่า "ไปครับ แต่ไปพร้อมกับรถกู้ภัยที่พาไปตรวจร่างกายหลังเกิดเหตุ แต่ไม่ได้ตรวจ ส่วนตอนนี้อาการตาดีขึ้นแล้ว" จากนั้นพระนรวิชญ์ก็ได้เดินขึ้นรถกระบะคันดังกล่าวพร้อมพระพ่อ ออกไปร่วมงานที่วัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร เขตบางเขน กรุงเทพมหานคร
ท. สำราญ นวลมา ผบช. น. ยังได้เดินทางมาร่วมวางดอกไม้จันทน์ในพิธีพระราชทานเพลิงศพ และพูดคุยกับครอบครัวของ พญ. วราลัคน์ อีกด้วย เช่นเดียวกับพระนรวิชญ์ หรือ ส. นรวิชญ์ พร้อม พระนิคม หรือ ร. นิคม ผู้เป็นพ่อ เองก็ได้เดินทางมาเข้าร่วมพิธีวางดอกไม้จันทร์ ส่งดวงวิญญาณหมอกระต่ายในครั้งนี้ด้วย ก่อนจะเดินทางกลับในทันที อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง - พระนรวิชญ์ กับพระพ่อ สึกแล้ว หลังไปร่วมงานฌาปนกิจศพ หมอกระต่าย - พ่อ หมอกระต่าย เขียนกลอนอาลัยลูกสาว หวังภพหน้าจะได้เจอกันอีก - กทม. ปรับถนนพญาไทจุด หมอกระต่าย ประสบอุบัติเหตุตรงทางม้าลาย ข่าวที่เกี่ยวข้อง ข่าวล่าสุด ข่าวยอดนิยม ข่าวเด่นในหมวดหมู่
กรุนาดูน ตัดหก มะขามเปียก นิยม ประมูลพระเครื่อง กระดาน ประมูล หมวด:พระกรุ เนื้อดิน - เนื้อผง - ผลของการ Vote - รายละเอียด ชื่อพระเครื่อง รายละเอียด กรุนาดูนตัด6 ได้เป็นพระ 4 องค์ ต้นไม้ 2 ต้น ตัดแบ่งจากพิมพ์ 108 อรหันต์ครับ โอกาสน้อยครับที่จะได้ต้นไม้ เพราะในพิมพ์นี้จะมีต้นไม้ไม่กี่ต้น หายาก เนื้อออกสีมะขามเปียก สวยจริงแท้ครับผม หมายเหตุ: ภาพที่ 3 ลงไว้เพื่อให้ผู้ที่สนใจ ได้ศึกษาและเปรียบเทียบครับ พระกรุนาดูน อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม พุทธศิลป์สมัยทวาราวดี อายุ มากกว่า 1300 ปี *** แบบพระพิมพ์ดินเผากรุพระนาดูน*** พระพิมพ์ดินเผากรุพระนาดูนที่ขุดพบเมื่อปี พ. ศ.
50 เมตร ฐานเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส 35. 70 เมตร พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ นายกรัฐมนตรีได้ประกอบ พิธีวางศิลาฤกษ์เมื่อวันที่ 21 ธันวาคม พ. 2528 ก่อสร้างสำเร็จบริบูรณ์ เมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน 2529 สิ้นค่าใช้จ่ายเป็นเงิน 7, 580, 000 บาท (เจ็ดล้านห้าแสนแปดหมื่นบาทถ้วน) ครั้นวันที่ 12 พฤศจิกายน พ. 2530 พระบาทสมด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชเจ้าฟ้ามหาวชิราลงกรณ์ สยามมงกุฏราชกุมารเสด็จพรัราชดำเนินแทนพระองค์มาทรงประกอบพิธีอันเชิญพระบรมสารีริกธาตุเข้าบรรจุ ในองค์ เจดีย์พระธาตุนาดูนนี้ ลักษณะโครงสร้างองค์พระธาตุนาดูน รูปลักษณะพระธาตุนาดูน จำลองแบบจากสถูปสำริดที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ฐานประยุกต์แบบศิลปทวาราวดี ฐานกว้าง 35. 70 * 35. 70 เมตร มีความสูงจากฐานถึงยอด 50. 50 เมตร ฐานรากและโครงสร้างทั่วไปเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก ทั้งหมด ผนังภายนอกพระธาตุส่วนใหญ่ทำด้วยหินล้างเบอร์ 4 บางแห่งฉาบปูนเรียบสีขาว มีลวดลายลวดบัว เสาบัวต่าง ๆ จำลองแบบ พระเครื่องพิมพ์ต่าง ๆ ที่ขุดพบมาประดิษฐานพระธาตุจำนวน 32 รูป และมีมารแบกปั้นเป็นแบบนูนสูงประดับที่ฐาน จำนวน 40 ตัว ตัวองค์พระธาตุจะแบ่งออกเป็น 16 ชั้น ลักษณะการก่อสร้างแบบคอนกรีตเสริมเหล็กทั้งหมด ภายในโปร่ง จากฐานรากขึ้นไปชั้นที่ 1 สูง 3.
'พระนริวิชญ์' ล่องหน คาดหลบกระแสข่าวต้องสึกทันที หลังกองทัพสื่อบุกวัดปริวาสราชสงคราม แต่เช้าตรู่ บรรกาศสุดเงียบเหงา ลุ้นโผล่งานฌาปนกิจศพ 'หมอกระต่าย' พระหรือฆราวาส เย็นนี้ กรณี ส. ต. นรวิชญ์ บัวดก ผบ. หมู่ กองร้อยที่ 2 กองกำกับการ 1 กองบังคับการอารักขาและควบคุมฝูงชน (กก. 1 บก. อคฝ. ) ขี่รถจักรยานยนต์บิ๊กไบค์ ยี่ห้อดูคาติ รุ่นมอนสเตอร์ ทะเบียน 1 กผ 9942 เชียงราย ชน พญ. วราลัคน์ สุภวัตรจริยากุล หรือ หมอกระต่าย เสียชีวิตขณะกำลังเดินข้ามทางม้าลาย ซึ่งภายหลัง ส. นรวิชญ์ พร้อม ร. นิคม บัวดก ผบ. หมู่ งานจราจร สน. ปทุมวัน บิดา ได้บวชเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับหมอกระต่ายแล้ว ที่วัดปริวาสราชสงคราม กรุงเทพฯ แต่เป็นการบวชไม่ได้เข้าระบบถูกต้อง ขณะที่เจ้าตัวรับปากว่าพร้อมสึกทันที แต่ขอร่วมงานฌาปนกิจศพหมอกระต่ายก่อน ตามที่เสนอข่าวมาอย่างต่อเนื่องแล้วนั้น พระอุปัชฌาย์รับถูกร้องขอให้บวชให้ 'พระนรวิชญ์'พร้อมสึกขอร่วมพิธีศพอีกวัน เกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อวันที่ 26 ม. ค. ผู้สื่อข่าวได้ลงพื้นที่สำรวจบรรยากาศล่าสุดภายในวัดปริวาสราชสงคราม ตั้งแต่ช่วงเช้า หลังจากนายสิทธา มูลหงษ์ ผู้ตรวจราชการสำนักงานพระพุทธศาสนา (พศ. )
1253 เมื่อมาถึงปี ค. 1271 แม่ทัพเขตยูนนานภายใต้การนำของ กุบไลข่าน จักรพรรดิมองโกลในขณะนั้นได้ส่งทูตมาเจรจาเรียกร้องเครื่องบรรณาการกับพระเจ้านรสีหบดี แต่พระองค์ปฏิเสธ แม้ทางมองโกลจะส่งทูตมาอีกครั้งในปี ค. 1273 พระองค์ก็ยังยืนกรานปฏิเสธพร้อมกับสั่งประหารทูตมองโกลผู้นั้นเป็นเครื่องยืนยัน ปี ค. 1277 ทัพมองโกลได้เริ่ม บุกอาณาจักรพุกามเป็นครั้งแรก ฝ่ายพุกามได้พ่ายแพ้อย่างราบคาบใน ยุทธการที่งาสะอองยาน สงครามได้ดำเนินต่อไปอีกหลายปี แม้ในปี ค. 1284 จะมีการพยายามเจรจาทางการทูตจากฝ่ายพุกามโดยส่งราชทูตทิศาปาโมกขะ ไปยังราชสำนักมองโกลของกุบไลข่านก็ตาม ก็ไม่เป็นผลแต่อย่างใด เมื่อล่วงเข้าปี ค. 1287 กองทัพมองโกลภายใต้การนำโดยพระนัดดาของกุบไลข่าน บุกตะลุยยึดครองทั้งหมดของใจกลางอาณาจักรพุกาม พระเจ้านรสีหบดีเสด็จลี้ภัยไปทางใต้สู่เมืองแปรที่มีราชโอรสพระองค์รอง สีหตู ปกครองอยู่ แต่พระองค์เหลือจะคาดคิดได้ว่า สีหตูได้จับกุมตัวพระองค์ไว้และถวายโอสถพิษให้ เพื่อที่จะมิต้องหลั่งพระโลหิตถึงธรณีด้วยคมดาบ มีคำร่ำลือกันว่า คำอธิษฐานสุดท้ายของพระองค์คือ "เกิดชาติหน้าฉันใด ไม่ขอมีบุตรชายอีก" จากนั้นเสวยโอสถพิษและสวรรคต อ้างอิง [ แก้] ↑ Than Tun (1964): 135 ↑ Pe Maung Tin and Luce (1960): 158–179 ↑ 3.